Home - Wie ben ik? - Mijn schrijfsels - Schrijven op opdracht - Contact


Mijn schrijfsels
   
   
Opdrachten
Bang voor morgen
  Afmaakopdracht
Het mooiste kerstcadeau
 
Kinder- & jeugdverhalen
  Fee
 
Engels
  Rainy Night
   
Drama
Het gevaar
  Rozen verwelken
 
Column
Schookrant
  Nu
   
   

De Bel - De fiets - Mijn visioen

Mijn visioen
Schoolkrant, februari 1996

Dit berichtje is speciaal voor degenen die dit jaar de pineus zijn en examen mogen doen. Speciaal voor hen die dit jaar moeten bewijzen dat het - echt waar - mogelijk is om te preseteren met valium en andere kalmerende troep in je lichaam: de examenkandidaten.

Als je weer eens een paniekaanval krijgt. Als je zenuwen het begeven. Als je je vriend(in), ouders, broers, zussen weer eens flink de waarheid hebt verteld (geschreeuwd), omdat ze vonden dat je je niet zo moest aanstellen. Als je uit pure wanhoopen stress je kamer hebt verbouwd, terwijl dat helemaal de bedoeling niet was. Als je voor de zoveelste keer een leraar(es) vervloetk, omdat die dat ook al niet had uitgelegd. Treur dan niet, hou vol! Dit bericht is bedoeld als een positief lichtpuntje in deze zeer duistere dagen.

Een aantal mede-examenkandidaten kennen dit al, maar vorig jaar, aan het eid van de cursus, kreeg ik mijn visioen: het was op een middag, om precies te zijn, de grote pauze. Ik stond in de hal en terwijl buiten de zon lekker warm was, werd ik helemaal koud en kil. Langzaam verdween alles en iedereen om me heen. overal werd het zwart. Er was geen geluid, helemaal niks. Ik dacht dat ik droomde, maar ik was niet in slaap gevallen. Uit dat zwarte kwamen opeens flarden geluid. Langzaam werden ze luider en kon ik ze verstaan. Het waren flarden nieuwsberichten. In alle talen van de wereld. Engels, frans, duits, nederlands, spaans, hebreeuws. Alles. Toen opeens begon ik ook dingen te zien. Stukken papier flitsten voorbij. Heel snel. Zo snel dat ik niet kon lezen wat er op stond. Het geluid begone en massa van stemmen te worden die niet meer door elkaar praatten, maar juist samen juichten. Het juichen werd langzaam zachter en het papier flitste niet meer zo snel, totdat het helemaal niet meer bewoog en er een vel bleef liggen. Het was een stuk voorpagina van de krant van 12 juni 1996. De kop, die bijna de hele pagina in beslag nam, luidde:

Develsteincollege Zwijndrecht

100% Slagingspercentage VWO/HAVO/MAVO/VBO


Lui, geloof het of niet, iedereen slaagt dit jaar! Nou moet je er zelf natuurlijk ook wel een beetje voor werken, want anders krijg ik binnenkort een herziende versie voorgeschoteld, maar laat dit een steuntje in de rug zijn. Op naar de 100%!!!! En ik zie jullie wel bij de diplomauitreiking!